перадко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перадко́вы перадко́вая перадко́вае перадко́выя
Р. перадко́вага перадко́вай
перадко́вае		 перадко́вага перадко́вых
Д. перадко́ваму перадко́вай перадко́ваму перадко́вым
В. перадко́вы (неадуш.)
перадко́вага (адуш.)		 перадко́вую перадко́вае перадко́выя (неадуш.)
перадко́вых (адуш.)
Т. перадко́вым перадко́вай
перадко́ваю		 перадко́вым перадко́вымі
М. перадко́вым перадко́вай перадко́вым перадко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадко́вы передко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перадка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадо́к, -дка́, мн. -дкі, -дко́ў м.

1. Пярэдняя частка калёс, саней і пад.

2. Двухколка для снарадаў і перавозкі гармат.

Адчапіць гармату ад перадка.

|| прым. перадко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

передко́вый перадко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)