перадаве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. перадаве́р’е
Р. перадаве́р’я
Д. перадаве́р’ю
В. перадаве́р’е
Т. перадаве́р’ем
М. перадаве́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадаве́р’е ср. передове́рие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадаве́р’е, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перадавяраць — перадаверыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

передове́рие перадаве́р’е, -р’я ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)