перагукну́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перагукну́ся перагукнё́мся
2-я ас. перагукне́шся перагукняце́ся
3-я ас. перагукне́цца перагукну́цца
Прошлы час
м. перагукну́ўся перагукну́ліся
ж. перагукну́лася
н. перагукну́лася
Загадны лад
2-я ас. перагукні́ся перагукні́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час перагукну́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагукну́цца сов. перекли́кнуться, ау́кнуться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагукну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся.

Зал. да перагуквацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагу́квацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім.

Абменьвацца час ад часу воклічамі, словамі, гукамі, даючы знаць пра сябе.

П. ў лесе.

|| аднакр. перагукну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ау́кнуться перагукну́цца;

◊

как ау́кнется, так и откли́кнется посл. як гукне́ш, так і адгукне́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)