перагарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; зак., што.
Перанесці, перажыць (нястачу, гора).
Зіму як-небудзь перагаруем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перагарава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перагару́ю |
перагару́ем |
| 2-я ас. |
перагару́еш |
перагару́еце |
| 3-я ас. |
перагару́е |
перагару́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перагарава́ў |
перагарава́лі |
| ж. |
перагарава́ла |
| н. |
перагарава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перагарава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перагарава́ць сов. перенести́ (пережи́ть) нужду́ (го́ре)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Перанесці, перажыць (нястачу, гора). Трэба перабыць, перагараваць гэтыя дні і зрабіць сабе тое, за што можна будзе ўхапіцца, калі цяперашняе гора пройдзе. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ператужы́ць, ‑тужу, ‑тужыш, ‑тужыць; зак.
Разм. Патужыць некаторы час і перастаць; перагараваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пераго́раць ’перагараваць’ (лях., Сл. ПЗБ), ’агораць, справіцца з чым-небудзь’ (Нар. Гом.) трэба разглядаць разам з аго́раць ’што-небудзь зрабіць, набыць з цяжкасцю’, горны ’гаротны, сумны’ (БРС), якія да прасл. *gorati: серб.-харв. пре́гор ’перажыванне, гора, смутак, журба’, ’забыццё журбы’; чэш. horati ’гарэць’, ст.-польск. gorać ’палаць, палымнець’, польск. gora ’агонь на пашы, які распальваюць пастухі’, рус. гора́ть ’знішчацца агнём’. Форма *gorati — даволі старая ступень вакалізму кораня побач з *gorěti і *‑garati, параўн. літ. garúoti ’выпарвацца; моцна жадаць’ побач з літ. gorúoti ’моцна жадаць; працаваць да поту’ (Трубачоў, Эт. сл., 7, 31).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)