перагаво́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. перагаво́ры
Р. перагаво́раў
Д. перагаво́рам
В. перагаво́ры
Т. перагаво́рамі
М. перагаво́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагаво́ры ед. нет

1. перегово́ры;

дыпламаты́чныя п. — дипломати́ческие перегово́ры;

2. пересу́ды, спле́тни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагаво́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перагаво́р перагаво́ры
Р. перагаво́ру перагаво́раў
Д. перагаво́ру перагаво́рам
В. перагаво́р перагаво́ры
Т. перагаво́рам перагаво́рамі
М. перагаво́ры перагаво́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перегово́ры перамо́вы, -мо́ў ед. нет, перагаво́ры, -раў ед. нет;

ми́рные перегово́ры мі́рныя перамо́вы (перагаво́ры).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закулі́сны, -ая, -ае.

1. Які адбываецца за кулісамі тэатра, у тэатры.

Закуліснае жыццё.

2. перан. Скрыты, тайны.

Закулісныя перагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэліміна́рыі, ‑яў; адз. няма.

Спец. Папярэднія, падрыхтоўчыя рашэнні, перагаворы.

[Ад лац. prae — раней, перад і limen, liminis — пачатак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дале́йшы, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца працягам папярэдняга; наступны.

Далейшыя перагаворы.

2. у знач. наз. дале́йшае, -ага, н. Будучыня.

У далейшым будзем рабіць інакш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжсаю́зніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, адбываецца паміж саюзнікамі. Міжсаюзніцкія перагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагаво́ршчык, ‑а, м.

Уст. Той, хто вядзе перагаворы з праціўнікам; парламенцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасрэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба ці арганізацыя, пры ўдзеле якіх вядуцца перагаворы паміж бакамі.

|| ж. пасрэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пасрэ́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)