перагаво́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перагаво́рны перагаво́рная перагаво́рнае перагаво́рныя
Р. перагаво́рнага перагаво́рнай
перагаво́рнае		 перагаво́рнага перагаво́рных
Д. перагаво́рнаму перагаво́рнай перагаво́рнаму перагаво́рным
В. перагаво́рны (неадуш.)
перагаво́рнага (адуш.)		 перагаво́рную перагаво́рнае перагаво́рныя (неадуш.)
перагаво́рных (адуш.)
Т. перагаво́рным перагаво́рнай
перагаво́рнаю		 перагаво́рным перагаво́рнымі
М. перагаво́рным перагаво́рнай перагаво́рным перагаво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагаво́рны перегово́рный;

п. пункт тэлефо́ннай ста́нцыі — перегово́рный пункт телефо́нной ста́нции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для размовы (па тэлефоне і пад.). Перагаворны пункт тэлефоннай станцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. мн. Дзелавы абмен думкамі пры высвятленні якіх-н. пытанняў, умоў і пад.

Дыпламатычныя перагаворы.

2. Размова; кароткая спрэчка (разм.).

Заказаць міжгародні п.

П. з суседкай па размеркаванні плошчы калідора быў гарачы.

|| прым. перагаво́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

П. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перегово́рный перагаво́рны;

перегово́рный пункт междугоро́дной телефо́нной ста́нции перагаво́рны пункт міжгаро́дняй тэлефо́ннай ста́нцыі;

перегово́рное устро́йство перагаво́рнае прыстасава́нне (прыла́да);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлемафо́н, ‑а, м.

Шлем лётчыкаў і танкістаў з уманціраваным у яго перагаворным апаратам, а таксама перагаворны апарат. І вось з-за дыму, са шлемафонам у руках, з’яўляецца чалавек. Шашкоў. У шлемафоне пачуўся бадзёры голас капітана: — Трымайся, мой хлопчык! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пункт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Месца, якое характарызуецца пэўнымі адзнакамі і можа быць выкарыстана для неабходных дзеянняў.

Камандны п.

Зборны п.

Прызыўны п.

Перагаворны п.

Самы высокі п. гары.

2. Асобнае палажэнне, раздзел у складзе чаго-н. (дакумента, выкладання і пад.).

Асноўныя пункты даклада.

Выкласці па пунктах (таксама перан.: паслядоўна).

3. Асобны момант, перыяд у развіцці падзей, дзеяння.

Кульмінацыйны п.

4. Асноўнае паняцце геаметрыі, а таксама механікі, фізікі — месца, якое не мае вымярэння, мяжа адрэзка лініі.

П. перасячэння прамых.

П. апоры.

П. прылажэння сіл.

П. сонцастаяння.

5. Тэмпературная мяжа, пры якой рэчыва змяняе свой стан.

П. замярзання.

П. плаўлення.

○

Населены пункт — горад, пасёлак, вёска і пад., дзе пастаянна жывуць людзі.

◊

Пункт погляду (або гледжання) на што — чыя-н. думка, погляд на што-н.

У мяне на гэта свой пункт погляду.

|| памянш. пу́нкцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пункт в разн. знач. пункт, род. пу́нкта м.;

наблюда́тельный пункт воен. назіра́льны пункт;

оборони́тельный пункт воен. абаро́нны пункт;

сбо́рный пункт збо́рны пункт;

кома́ндный пункт воен. кама́ндны пункт;

призывно́й пункт воен. прызыўны́ пункт;

уче́бный пункт вучэ́бны пункт;

зооветерина́рный пункт зоаветэрына́рны пункт;

перегово́рный пункт перагаво́рны пункт;

населённый пункт насе́лены пункт;

пункт догово́ра пункт дамо́вы (дагаво́ра);

нача́льный (исхо́дный) пункт пачатко́вы (зыхо́дны) пункт;

кульминацио́нный пункт кульмінацы́йны пункт;

коне́чный пункт канцавы́ пункт;

основны́е пункты докла́да асно́ўныя пу́нкты дакла́да;

со́рок во́семь пунктов составля́ют квадра́т тип. со́рак во́сем пу́нктаў склада́юць квадра́т;

◊

по пунктам па пу́нктах.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пункт м.

1. в разн. знач. пункт;

назіра́льны п. — воен. наблюда́тельный пункт;

перагаво́рны п. — перегово́рный пункт;

асно́ўныя ~ты дакла́да — основны́е пу́нкты докла́да;

кульмінацы́йны п. — кульминацио́нный пункт;

2. то́чка ж.;

п. перасячэ́ння дзвюх прамы́х — мат. то́чка пересече́ния двух прямы́х;

п. апо́ры — то́чка опо́ры;

п. замярза́ння — физ. то́чка замерза́ния;

зыхо́дны п. — исхо́дная то́чка;

3. (место) то́чка ж.;

гандлёвы п. — торго́вая то́чка;

агнявы́ п. — огнева́я то́чка;

○ мёртвы п. — физ., тех. мёртвая то́чка;

насе́лены п. — населённый пункт;

◊ п. по́гляду (гле́джання) — то́чка зре́ния;

зру́шыць з мёртвага ~ту — сдви́нуть с мёртвой то́чки;

на пу́нкце замярза́ння — на то́чке замерза́ния;

па ўсіх ~тах — по всем статья́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)