перавя́зачны, -ая, -ае.

Прызначаны для перавязкі, для аказання лячэбнай дапамогі.

П. пункт.

Перавязачныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перавя́зачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перавя́зачны перавя́зачная перавя́зачнае перавя́зачныя
Р. перавя́зачнага перавя́зачнай
перавя́зачнае		 перавя́зачнага перавя́зачных
Д. перавя́зачнаму перавя́зачнай перавя́зачнаму перавя́зачным
В. перавя́зачны (неадуш.)
перавя́зачнага (адуш.)		 перавя́зачную перавя́зачнае перавя́зачныя (неадуш.)
перавя́зачных (адуш.)
Т. перавя́зачным перавя́зачнай
перавя́зачнаю		 перавя́зачным перавя́зачнымі
М. перавя́зачным перавя́зачнай перавя́зачным перавя́зачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перавя́зачны перевя́зочный;

п. пункт — перевя́зочный пункт;

~ныя матэрыя́лы — перевя́зочные материа́лы;

○ п. паке́т — перевя́зочный паке́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перавя́зачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да перавязкі (з лячэбнай мэтай). Перавязачная сястра. // Прызначаны для перавязак. Перавязачныя сродкі.

2. у знач. наз. перавя́зачная, ‑ай, ж. Спецыяльна абсталяванае памяшканне, дзе перавязваюць раненых, хворых.

•••

Перавязачны пакет гл. пакет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перевя́зочный перавя́зачны;

перевя́зочный пункт перавя́зачны пункт;

перевя́зочные материа́лы перавя́зачныя матэрыя́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паке́т м., в разн. знач. паке́т;

○ індывідуа́льны перавя́зачны п. — индивидуа́льный перевя́зочный паке́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чапі́ць, чаплю, чэпіш, чэпіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Закрануць, зачапіць. [Юзік:] — А мяне адвялі на перавязачны пункт, а адтуль павезлі ў Адэсу ў шпіталь. Куля чапіла касці. Крапіва. Такіх дубоў цяпер рэдка дзе ўбачыш. Іх не чапіла рука людская. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індывідуа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы канкрэтнаму індывідууму; асабісты. Індывідуальныя рысы. Індывідуальны густ.

2. Які знаходзіцца ў асабістым карыстанні, распараджэнне асобны, не агульны. Індывідуальная гаспадарка. Індывідуальны транспарт. // Прызначаны для асабістага карыстання. Індывідуальны перавязачны пакет.

3. Які ажыццяўляецца, робіцца асобнымі людзьмі; не калектыўны. Індывідуальнае жыллёвае будаўніцтва. Індывідуальнае і брыгаднае спаборніцтва.

4. Асаблівы для кожнага індывідуума. Індывідуальны падыход. Індывідуальны план.

5. Асобны, адзінкавы. Індывідуальны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Папяровы скрутак з чым-н.

Завінуць рэчы ў п.

2. Папяровы, поліэтыленавы і пад. мяшочак для прадуктаў.

3. Канверт з пісьмом афіцыйнага прызначэння.

Сакрэтны п.

4. У некаторых спалучэннях: камплект дакументаў, афіцыйных папер.

П. ідэй.

П. акцый (доля акцыянера ў акцыянерным таварыстве; спец.).

5. Штабель, стос грузаў, змешчаных на паддон (спец.).

Цэгла ў пакетах.

○

Індывідуальны (перавязачны) пакет — спецыяльна ўпакаваная гатовая павязка для накладання на рану пры аказанні першай медыцынскай дапамогі.

|| памянш. паке́цік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. паке́тны, -ая, -ае (да 1—3 і 5 знач.).

Пакетныя перавозкі грузаў (на паддонах; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індывідуа́льны в разн. знач. индивидуа́льный;

~ныя я́касці ву́чняў — индивидуа́льные ка́чества ученико́в;

і. густ — индивидуа́льный вкус;

~ная гаспада́рка — индивидуа́льное хозя́йство;

~нае абслуго́ўванне — индивидуа́льное обслу́живание;

і. падыхо́д — индивидуа́льный подхо́д;

і. план — индивидуа́льный план;

○ і. перавя́зачны паке́т — индивидуа́льный перевя́зочный паке́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)