пераву́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пераву́чванне
Р. пераву́чвання
Д. пераву́чванню
В. пераву́чванне
Т. пераву́чваннем
М. пераву́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераву́чванне ср. переу́чивание, переобу́чивание; см. пераву́чваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перавучваць — перавучыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переу́чивание пераву́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)