пераво́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пераво́зчыца пераво́зчыцы
Р. пераво́зчыцы пераво́зчыц
Д. пераво́зчыцы пераво́зчыцам
В. пераво́зчыцу пераво́зчыц
Т. пераво́зчыцай
пераво́зчыцаю		 пераво́зчыцамі
М. пераво́зчыцы пераво́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераво́зчыца ж. перево́зчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераво́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да перавозчык (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераво́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца перавозам цераз раку на лодцы, пароме і пад.

|| ж. пераво́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. пераво́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перево́зчица пераво́зчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)