пераво́зачны гл. перавезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераво́зачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераво́зачны пераво́зачная пераво́зачнае пераво́зачныя
Р. пераво́зачнага пераво́зачнай
пераво́зачнае		 пераво́зачнага пераво́зачных
Д. пераво́зачнаму пераво́зачнай пераво́зачнаму пераво́зачным
В. пераво́зачны (неадуш.)
пераво́зачнага (адуш.)		 пераво́зачную пераво́зачнае пераво́зачныя (неадуш.)
пераво́зачных (адуш.)
Т. пераво́зачным пераво́зачнай
пераво́зачнаю		 пераво́зачным пераво́зачнымі
М. пераво́зачным пераво́зачнай пераво́зачным пераво́зачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераво́зачны перево́зочный; перево́зный;

~ныя сро́дкі — перево́зочные сре́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераво́зачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перавозкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераве́зці, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; -вёз, -ве́зла; -вязі; -ве́зены; зак., што.

1. Перамясціць, везучы цераз якую-н. прастору.

П. цераз раку.

2. Везучы, даставіць з аднаго месца ў другое.

П. дзяцей на дачу.

|| незак. пераво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць.

|| наз. пераво́з, -у, м. і пераво́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. пераво́зачны, -ая, -ае і пераво́зны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Перавозачныя сродкі.

Перавозны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перево́зочный пераво́зачны;

перево́зочные сре́дства пераво́зачныя сро́дкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перепра́вочный перапра́вачны; пераво́зачны;

перепра́вочные сре́дства перапра́вачныя (пераво́зачныя) сро́дкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)