перабракава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перабраку́ю перабраку́ем
2-я ас. перабраку́еш перабраку́еце
3-я ас. перабраку́е перабраку́юць
Прошлы час
м. перабракава́ў перабракава́лі
ж. перабракава́ла
н. перабракава́ла
Загадны лад
2-я ас. перабраку́й перабраку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перабракава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перабракава́ць сов., в разн. знач. перебракова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

1. Забракаваць усё, многае або ўсіх, многіх. Перабракаваць увесь тавар.

2. Паўторна, яшчэ раз вызначыць якасць вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перебракова́ть сов. пабракава́ць, перабракава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перабрако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перабракаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабрако́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перабракоўваць — перабракаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)