пе́нкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́нкавы пе́нкавая пе́нкавае пе́нкавыя
Р. пе́нкавага пе́нкавай
пе́нкавае		 пе́нкавага пе́нкавых
Д. пе́нкаваму пе́нкавай пе́нкаваму пе́нкавым
В. пе́нкавы (неадуш.)
пе́нкавага (адуш.)		 пе́нкавую пе́нкавае пе́нкавыя (неадуш.)
пе́нкавых (адуш.)
Т. пе́нкавым пе́нкавай
пе́нкаваю		 пе́нкавым пе́нкавымі
М. пе́нкавым пе́нкавай пе́нкавым пе́нкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́нкавы пе́нковый;

~вая лю́лька — пе́нковая тру́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пенкі ​2. Пенкавая люлька. Пенкавы муштук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́нка², -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Лёгкі порысты вогнетрывалы матэрыял, які ўжыв. для вырабу люлек для курэння і інш.

|| прым. пе́нкавы, -ая, -ае.

Пенкавая люлька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́нковый пе́нкавы;

пе́нковая тру́бка пе́нкавая лю́лька.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)