пейза́ж
‘краявід’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пейза́ж |
пейза́жы |
| Р. |
пейза́жу |
пейза́жаў |
| Д. |
пейза́жу |
пейза́жам |
| В. |
пейза́ж |
пейза́жы |
| Т. |
пейза́жам |
пейза́жамі |
| М. |
пейза́жы |
пейза́жах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пейза́ж
‘малюнак краявіду’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пейза́ж |
пейза́жы |
| Р. |
пейза́жа |
пейза́жаў |
| Д. |
пейза́жу |
пейза́жам |
| В. |
пейза́ж |
пейза́жы |
| Т. |
пейза́жам |
пейза́жамі |
| М. |
пейза́жы |
пейза́жах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пейза́ж, -у і -а, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Агульны выгляд якой-н. мясцовасці, краявід.
Беларускія пейзажы.
Нарачанскі п.
2. -а. Малюнак краявіду, а таксама апісанне прыроды ў мастацкім творы.
Выстаўка пейзажаў вядомага мастака.
Палескія пейзажы ў творах Якуба Коласа.
|| прым. пейза́жны, -ая, -ае.
П. жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пейза́ж
1. (вид) пейза́ж, -жу м.; краяві́д, -ду м.;
2. жив. пейза́ж, -жа м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пейза́ж м.
1. (род. пейза́жу) (вид) пейза́ж;
2. (род. пейза́жа) жив. пейза́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пейза́ж, ‑у і ‑а, м.
1. ‑у. Агульны выгляд якой‑н. мясцовасці, краявід. Лясны пейзаж. Пейзаж позняй восені. □ Парадзеў, рассунуўся цяжкі і сляпы змрок, выпускаючы з свае няволі тонкія празрыстыя абрысы зімняга пейзажу. Колас. Але мы ішлі, ішлі. Прыгнятаў яшчэ бясконца аднастайны пейзаж. С. Александровіч.
2. ‑а. Малюнак краявіду. Выстаўка пейзажаў вядомага мастака. Намаляваць пейзаж. // Апісанне краявіду ў творах мастацкай літаратуры. Палескія пейзажы ў творах Я. Коласа. □ Пейзажы ў літаратурных твораў выхоўваюць у чытачоў любоў да роднай прыроды і айчыны, вучаць бачыць і адчуваць красу лясоў, палёў, рэк і азёр. А. Макарэвіч.
3. ‑а. Адзін з жанраў мастацкага жывапісу. Лірычны пейзаж. Індустрыяльны пейзаж.
[Фр. paysage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пейза́ж ’краявід’ (ТСБМ). З рус. пейзаж ці з польск. pejzaż (старое pejsaż) ’краявід на карціне’, якія з франц. paysage < pays ’мясцовасць, краіна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
краяві́д, -ду м. пейза́ж;
белару́скі к. — белору́сский пейза́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калары́тны прям., перен. колори́тный;
к. пейза́ж — колори́тный пейза́ж;
~ная мо́ва — колори́тный язы́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ландша́фт, -у, М -фце, мн. -ы, -аў, м.
1. Агульны выгляд мясцовасці; пейзаж.
Раўнінны л.
2. Сукупнасць тыповых прыкмет якой-н. мясцовасці.
Горны л.
|| прым. ландша́фтны, -ая, -ае.
Ландшафтныя зоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)