паўуста́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паўуста́ўны |
паўуста́ўная |
паўуста́ўнае |
паўуста́ўныя |
| Р. |
паўуста́ўнага |
паўуста́ўнай
паўуста́ўнае |
паўуста́ўнага |
паўуста́ўных |
| Д. |
паўуста́ўнаму |
паўуста́ўнай |
паўуста́ўнаму |
паўуста́ўным |
| В. |
паўуста́ўны (неадуш.)
паўуста́ўнага (адуш.) |
паўуста́ўную |
паўуста́ўнае |
паўуста́ўныя (неадуш.)
паўуста́ўных (адуш.) |
| Т. |
паўуста́ўным |
паўуста́ўнай
паўуста́ўнаю |
паўуста́ўным |
паўуста́ўнымі |
| М. |
паўуста́ўным |
паўуста́ўнай |
паўуста́ўным |
паўуста́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паўуста́ўны полууста́вный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўуста́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паўустава. Паўустаўныя літары. // Напісаны паўуставам. Паўустаўны рукапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўуста́ў, -та́ва, м.
Адзін з тыпаў пісьма старажытных грэчаскіх і славянскіх рукапісаў, сярэдні паміж уставам і скорапісам.
|| прым. паўуста́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
полууста́вный паўуста́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)