паўто́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўто́рны паўто́рная паўто́рнае паўто́рныя
Р. паўто́рнага паўто́рнай
паўто́рнае		 паўто́рнага паўто́рных
Д. паўто́рнаму паўто́рнай паўто́рнаму паўто́рным
В. паўто́рны (неадуш.)
паўто́рнага (адуш.)		 паўто́рную паўто́рнае паўто́рныя (неадуш.)
паўто́рных (адуш.)
Т. паўто́рным паўто́рнай
паўто́рнаю		 паўто́рным паўто́рнымі
М. паўто́рным паўто́рнай паўто́рным паўто́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўто́рны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабой паўтарэнне; другаразовы.

Паўторнае ворыва.

Паўторнае захворванне.

|| наз. паўто́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перевскры́тие ср., мед. паўто́рнае анатамі́раванне, паўто́рнае разраза́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́шань², -і, ж.

Паўторнае ворыва.

Ячмень сеялі па мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэінфе́кцыя, ‑і, ж.

Паўторнае заражэнне арганізма той самай хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алергі́я, ‑і, ж.

Змененая адчувальнасць ці рэактыўнасць арганізма на паўторнае дзеянне некаторых рэчываў.

[Грэч. allos — другі і ergon — дзеянне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумуля́цыя, ‑і, ж.

Працяглае або паўторнае ўвядзенне ў арганізм лекавых рэчываў з мэтай узмацнення іх дзейнасці.

[Ад лац. cumulatio — памнажэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэцыды́ў, -ды́ву, мн. -ды́вы, -ды́ваў, м. (кніжн.).

1. Зварот хваробы пасля таго, калі здавалася б, што яна ўжо прайшла.

Р. рэўматызму.

2. Паўторнае праяўленне чаго-н. (адмоўнага).

Р. страху.

Р. крадзяжу.

|| прым. рэцыды́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недапа́л, ‑у, м.

Спец.

1. Недастатковае зпальванне. Недапал цэглы.

2. Недастатковае згаранне. Недапал вугалю.

3. Які‑н. недапалены матэрыял. Недапал ідзе на паўторнае апальванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)