паўстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., што.

Уставіць усё, многае.

П. шыбы ў вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўстаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паўстаўля́ю паўстаўля́ем
2-я ас. паўстаўля́еш паўстаўля́еце
3-я ас. паўстаўля́е паўстаўля́юць
Прошлы час
м. паўстаўля́ў паўстаўля́лі
ж. паўстаўля́ла
н. паўстаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. паўстаўля́й паўстаўля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паўстаўля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўстаўля́ць сов. (о многом)

1. (поместить внутрь чего-л.) вста́вить;

п. шы́бы — вста́вить стёкла;

2. (занять чем-л. всю площадь) уста́вить;

п. сталы́ ядо́й — уста́вить столы́ едо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Уставіць усё, многае. Яны з Праксэдай яе агледзелі, пазатыкалі пакуллем пазы, якія аж свіціліся, паўстаўлялі шыбы, пабялілі сцены, печ, і хатка стала падобна на чалавечае жытло. Сабаленка. На трэці дзень прыйшлі падводы. Ўсе сваякі папрыязджалі, І двор вазамі паўстаўлялі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́вить сов.

1. (кого, что) разг. уста́віць, мног. паўстаўля́ць; (расставить) расста́віць;

2. (кем, чем) заста́віць, мног. пазастаўля́ць, уста́віць, мног. паўстаўля́ць;

уста́вить по́лку кни́гами заста́віць (уста́віць) палі́цу кні́гамі;

3. (устремить) разг. утаро́піць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)