паўме́ра, -ы, мн. -ы, -ме́р, ж.

Палавінчатае дзеянне, рашэнне, якое не вырашае справы.

Не абмяжоўвацца паўмерамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўме́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. паўме́ра
Р. паўме́ры
Д. паўме́ры
В. паўме́ру
Т. паўме́рай
паўме́раю
М. паўме́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паўме́ра ж. полуме́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўме́ра, ‑ы, ж.

Маладзейсны, недастаткова эфектыўны сродак для ажыццяўлення чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полуме́ра паўме́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паліяты́ў, -ты́ву, м. (кніжн.).

Лякарства або наогул сродак, які дае толькі часовую палёгку; паўмера.

|| прым. паліяты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)