паўкачавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўкачавы́ паўкачава́я паўкачаво́е паўкачавы́я
Р. паўкачаво́га паўкачаво́й
паўкачаво́е		 паўкачаво́га паўкачавы́х
Д. паўкачаво́му паўкачаво́й паўкачаво́му паўкачавы́м
В. паўкачавы́ (неадуш.)
паўкачаво́га (адуш.)		 паўкачаву́ю паўкачаво́е паўкачавы́я (неадуш.)
паўкачавы́х (адуш.)
Т. паўкачавы́м паўкачаво́й
паўкачаво́ю		 паўкачавы́м паўкачавы́мі
М. паўкачавы́м паўкачаво́й паўкачавы́м паўкачавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўкачавы́ полукочево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўкачавы́, ‑ая, ‑ое.

Напалавіну качавы, пераходны ад качавога да аселага. Паўкачавое жыццё. Паўкачавы народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полукочево́й напаўкачавы́, паўкачавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўкачэ́ўнік, ‑а, м.

Той, хто вядзе паўкачавы спосаб жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паў...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: 1) палавіна чаго‑н., напрыклад: паўвека, паўгадзіны, паўметра; 2) напалавіну, папалам з чым‑н., напрыклад: паўшарсцяны, паўшаўковы; 3) не зусім, амаль, напрыклад: паўкачавы, паўдзікі, паўмёртвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)