паўдзі́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўдзі́кі паўдзі́кая паўдзі́кае паўдзі́кія
Р. паўдзі́кага паўдзі́кай
паўдзі́кае		 паўдзі́кага паўдзі́кіх
Д. паўдзі́каму паўдзі́кай паўдзі́каму паўдзі́кім
В. паўдзі́кі (неадуш.)
паўдзі́кага (адуш.)		 паўдзі́кую паўдзі́кае паўдзі́кія (неадуш.)
паўдзі́кіх (адуш.)
Т. паўдзі́кім паўдзі́кай
паўдзі́каю		 паўдзі́кім паўдзі́кімі
М. паўдзі́кім паўдзі́кай паўдзі́кім паўдзі́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўдзі́кі полуди́кий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўдзі́кі, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова цывілізаваны, амаль дзікі. Паўдзікія плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паў...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: 1) палавіна чаго‑н., напрыклад: паўвека, паўгадзіны, паўметра; 2) напалавіну, папалам з чым‑н., напрыклад: паўшарсцяны, паўшаўковы; 3) не зусім, амаль, напрыклад: паўкачавы, паўдзікі, паўмёртвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паў...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае:

1) палавіну чаго-н., у палавінным памеры, напр.: паўакружнасць, паўгадавы, паўвалока;

2) не зусім або амаль, напр.: паўдзікі, паўпісьменны, паўзабыты, паўстацыянар;

3) не да канца, не ў поўнай меры, напр.: паўляжаць, паўсядзець;

4) з прыметамі дзвюх розных уласцівасцей, двух відаў, дзвюх парод, напр.: паўкачэўнік, паўсабака-паўвоўк, паўюнак-паўпадлетак, паўшаўковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)