паўбо́г

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паўбо́г паўбагі́
Р. паўбо́га паўбаго́ў
Д. паўбо́гу паўбага́м
В. паўбо́га паўбаго́ў
Т. паўбо́гам паўбага́мі
М. паўбо́гу паўбага́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўбо́г м. полубо́г

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўбо́г, ‑а, м.

У антычнай міфалогіі — бажаство ніжэйшага разраду, а таксама герой, які заслужыў бессмяротнасць сваімі подзвігамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полубо́г паўбо́г, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)