паўава́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паўава́л |
паўава́лы |
| Р. |
паўава́ла |
паўава́лаў |
| Д. |
паўава́лу |
паўава́лам |
| В. |
паўава́л |
паўава́лы |
| Т. |
паўава́лам |
паўава́ламі |
| М. |
паўава́ле |
паўава́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўава́л, ‑а, м.
Няпоўны авал.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
полуова́л паўава́л, -ла м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)