пая́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пая́ны пая́ная пая́нае пая́ныя
Р. пая́нага пая́най
пая́нае		 пая́нага пая́ных
Д. пая́наму пая́най пая́наму пая́ным
В. пая́ны (неадуш.)
пая́нага (адуш.)		 пая́ную пая́нае пая́ныя (неадуш.)
пая́ных (адуш.)
Т. пая́ным пая́най
пая́наю		 пая́ным пая́нымі
М. пая́ным пая́най пая́ным пая́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пая́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пая́ны пая́ная пая́нае пая́ныя
Р. пая́нага пая́най
пая́нае		 пая́нага пая́ных
Д. пая́наму пая́най пая́наму пая́ным
В. пая́ны (неадуш.)
пая́нага (адуш.)		 пая́ную пая́нае пая́ныя (неадуш.)
пая́ных (адуш.)
Т. пая́ным пая́най
пая́наю		 пая́ным пая́нымі
М. пая́ным пая́най пая́ным пая́ных

Кароткая форма: пая́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пая́ны

1. прич. па́янный;

2. прил. па́яный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літава́ны уст., см. пая́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́янный прич., па́яный прил. пая́ны, уст. літава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)