Verbum

анлайнавы слоўнік

пая́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пая́нне ср. пая́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пая́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; незак., што.

Апрацоўваць што-н. нагрэтым да вадкага стану металам, металічным сплавам для злучэння, змацавання.

П. вядро.

|| наз. пая́нне, -я, н. і па́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (спец.).

|| прым. пая́льны, -ая, -ае.

Паяльная лямпа (пераносная награвальная гарэлка для паяння, распайвання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́йка

‘паянне, літаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

літава́нне, ‑я, н.

Уст. Паянне, пайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літава́нне ср., уст., см. пая́нне, па́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапая́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Скончыць паяць што‑н.; давесці паянне да якой‑н. мяжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́йка^I ж., техн. па́йка, -кі ж., пая́нне, -ння ср., уст. літава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перепа́ивание^II

1. пая́нне, -ння ср., перапа́йванне, -ння ср., літава́нне, -ння ср., пераліто́ўванне, -ння ср.;

2. перапа́йванне, -ння ср., пераліто́ўванне, -ння ср.; см. перепа́ивать^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)