паязджа́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паязджа́нка |
паязджа́нкі |
| Р. |
паязджа́нкі |
паязджа́нак |
| Д. |
паязджа́нцы |
паязджа́нкам |
| В. |
паязджа́нку |
паязджа́нак |
| Т. |
паязджа́нкай
паязджа́нкаю |
паязджа́нкамі |
| М. |
паязджа́нцы |
паязджа́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паязджа́нка ж., уст., обл.
1. поезжа́нка;
2. прое́зжая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паязджа́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да паязджанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поезжа́нка паязджа́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)