пашчапа́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пашчапа́ны |
пашчапа́ная |
пашчапа́нае |
пашчапа́ныя |
| Р. |
пашчапа́нага |
пашчапа́най пашчапа́нае |
пашчапа́нага |
пашчапа́ных |
| Д. |
пашчапа́наму |
пашчапа́най |
пашчапа́наму |
пашчапа́ным |
| В. |
пашчапа́ны (неадуш.) пашчапа́нага (адуш.) |
пашчапа́ную |
пашчапа́нае |
пашчапа́ныя (неадуш.) пашчапа́ных (адуш.) |
| Т. |
пашчапа́ным |
пашчапа́най пашчапа́наю |
пашчапа́ным |
пашчапа́нымі |
| М. |
пашчапа́ным |
пашчапа́най |
пашчапа́ным |
пашчапа́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пашчапа́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пашчапа́ны |
пашчапа́ная |
пашчапа́нае |
пашчапа́ныя |
| Р. |
пашчапа́нага |
пашчапа́най пашчапа́нае |
пашчапа́нага |
пашчапа́ных |
| Д. |
пашчапа́наму |
пашчапа́най |
пашчапа́наму |
пашчапа́ным |
| В. |
пашчапа́ны (неадуш.) пашчапа́нага (адуш.) |
пашчапа́ную |
пашчапа́нае |
пашчапа́ныя (неадуш.) пашчапа́ных (адуш.) |
| Т. |
пашчапа́ным |
пашчапа́най пашчапа́наю |
пашчапа́ным |
пашчапа́нымі |
| М. |
пашчапа́ным |
пашчапа́най |
пашчапа́ным |
пашчапа́ных |
Кароткая форма: пашчапа́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пашчапа́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад пашчапаць.
2. у знач. прым. Расколаты на часткі, на шчэпкі. Пад сцяной хлеўчука святлеў ладны штабялёк нарыхтаваных — нарэзаных і пашчапаных — дроў. Быкаў. // З трэшчынамі, расколінамі. Відаць .. шэрая яловая кара, прыціснутая старым пашчапаным карытам. Пташнікаў. З гарышча старэнькай, з забітымі вокнамі і пашчапанымі дзвярыма хаты біў кулямёт. Бураўкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)