пашуткава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пашутку́ю пашутку́ем
2-я ас. пашутку́еш пашутку́еце
3-я ас. пашутку́е пашутку́юць
Прошлы час
м. пашуткава́ў пашуткава́лі
ж. пашуткава́ла
н. пашуткава́ла
Загадны лад
2-я ас. пашутку́й пашутку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пашуткава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашуткава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Абл. Пажартаваць. [Бабка:] — Чалавек ён [пан] не кепскі. І пагаварыць любіць, і пашуткуе, і пасмяецца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)