пашля́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пашля́чка пашля́чкі
Р. пашля́чкі пашля́чак
Д. пашля́чцы пашля́чкам
В. пашля́чку пашля́чак
Т. пашля́чкай
пашля́чкаю		 пашля́чкамі
М. пашля́чцы пашля́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашля́чка ж., разг., презр. пошля́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашля́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. пагард. Жан. да пашляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек, які гаворыць або робіць пошласці.

|| ж. пашля́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. пашля́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пошля́чка разг. пашля́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)