пашко́джваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пашко́джваю пашко́джваем
2-я ас. пашко́джваеш пашко́джваеце
3-я ас. пашко́джвае пашко́джваюць
Прошлы час
м. пашко́джваў пашко́джвалі
ж. пашко́джвала
н. пашко́джвала
Загадны лад
2-я ас. пашко́джвай пашко́джвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пашко́джваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашко́джваць несов.

1. (ломать, ранить, портить и т.п.) поврежда́ть;

2. поража́ть;

1, 2 см. пашко́дзіць 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашко́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пашкодзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. гл. шкодзіць.

2. што. Сапсаваць (паламаць, параніць і пад.).

П. кабель.

П. руку.

|| незак. пашко́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

|| наз. пашко́джанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поврежда́ть несов. псава́ць; пашко́джваць; (калечить) кале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашко́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Зал. да пашкоджваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашко́джвацца несов., страд. поврежда́ться; поража́ться; см. пашко́джваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шму́ляць, -яю, -яеш, -яе; незак., што.

1. Выціраць, зношваць, пашкоджваць ад частага ўжытку.

Ш. адзенне.

2. Сціраць, націраць (скуру).

Цвёрды хамут шмуляе шыю.

|| зак. вы́шмуляць, -яю, -яеш, -яе; -яны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тачы́ць², 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., то́чыць; незак.

1. што. Грызучы, праядаючы, рабіць дзіркі ў чым-н., пашкоджваць што-н. (пра насякомых, грызуноў).

Шашаль точыць хату.

2. перан., каго-што. Неадступна мучыць, паступова пазбаўляючы сіл (пра хваробу, думкі, пачуцці і пад.).

|| зак. патачы́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -то́чыць; -то́чаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абра́за (Нас., Бяльк., Яруш., КЭС), укр. образа, польск. obraza < ob‑raza да raziti. Параўн. уразіць, уражліва і г. д. Магчыма, арэальная інавацыя. Не выключана таксама беларускае і ўкраінскае запазычанне з польскай мовы, дзе захавалася першаснае канкрэтнае значэнне (obrażać ’абражаць’ і ’пашкоджваць’). Параўн., аднак, ст.-бел. образити ’паражаць, удараць’ і ’абражаць’ (Нас. Гіст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)