паша́рпаць гл. шарпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паша́рпаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паша́рпаю паша́рпаем
2-я ас. паша́рпаеш паша́рпаеце
3-я ас. паша́рпае паша́рпаюць
Прошлы час
м. паша́рпаў паша́рпалі
ж. паша́рпала
н. паша́рпала
Дзеепрыслоўе
прош. час паша́рпаўшы

Іншыя варыянты: пашарпа́ць.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашарпа́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пашарпа́ю пашарпа́ем
2-я ас. пашарпа́еш пашарпа́еце
3-я ас. пашарпа́е пашарпа́юць
Прошлы час
м. пашарпа́ў пашарпа́лі
ж. пашарпа́ла
н. пашарпа́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пашарпа́ўшы

Іншыя варыянты: паша́рпаць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паша́рпаць

‘парваць, падрапаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паша́рпаю паша́рпаем
2-я ас. паша́рпаеш паша́рпаеце
3-я ас. паша́рпае паша́рпаюць
Прошлы час
м. паша́рпаў паша́рпалі
ж. паша́рпала
н. паша́рпала
Загадны лад
2-я ас. паша́рпай паша́рпайце
Дзеепрыслоўе
прош. час паша́рпаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пашарпа́ць сов.

1. порва́ть, подра́ть; истрепа́ть; обша́рпать;

2. (нанести царапины небрежным обращением) поцара́пать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашарпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Знасіць, падраць у выніку працяглага або нядбайнага карыстання, нашэння. Пашарпаць паліто. Пашарпаць стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паша́рпаць вільн. ’паскубсці (пер’е)’, ваўк., швянч. ’падраць’, шчуч. ’пакусаць’ (Сл. ПЗБ). З польск. poszarpać ’раздзіраць адно за адным’, ’рваць’, ’тармашыць’ (Мацкевіч, там жа, 3, 474).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ша́рпаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Утвараць сухі шум, дакранаючыся да чаго-н. ці ад дотыку чаго-н., шуршэць.

Галіны дрэва шарпалі па даху.

Пад нагамі шарпае ржышча.

2. што. З шумам кратаць, драпаць што-н.

Звер шарпаў гальку.

3. што. Драць.

Ш. адзенне.

|| зак. паша́рпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. ша́рпанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замэ́дзгаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. груб. Забрудзіць, пашарпаць. Замэдзгаць адзежу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашарпа́ны

1. по́рванный, по́дранный; истрёпанный; обша́рпанный;

2. поцара́панный;

1, 2 см. пашарпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)