пачо́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пачо́ска |
пачо́скі |
| Р. |
пачо́скі |
пачо́сак |
| Д. |
пачо́сцы |
пачо́скам |
| В. |
пачо́ску |
пачо́скі |
| Т. |
пачо́скай
пачо́скаю |
пачо́скамі |
| М. |
пачо́сцы |
пачо́сках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пачоска ’цяганне за валасы, лупцоўка’’ (Нас.). Да часаць (гл.) у пераносным сэнсе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пачостка, почастка, по́чостка, почо́стка ’частаванне з гарэлкай і закускай, пачастунак’ (ТСБМ, Нас., Касп., Кольб., Шат., Варл., Янк. БП, ТС; іўеў., Сл. ПЗБ), круп. пачоска ’тс’ (Сл. ПЗБ). Укр. почестка ’прынашэнне, дар’, ’гонар, слава’, рус. пск. поче́стка, поче́стки ’пачэснае частаванне’. Усходнеславянскае. Утворана ад прасл. po‑čьstь (бел. почасць, укр., рус. почесть, чэш. počest, серб.-харв. по̏част, макед., балг. почест ’тс’) пры дапамозе дэмінутыўнага суфікса ‑ьka.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)