па́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (спец.).
У класічным балеце: кароткая, пышная, шматслойная спадніца балерыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́чка |
па́чкі |
| Р. |
па́чкі |
па́чак |
| Д. |
па́чцы |
па́чкам |
| В. |
па́чку |
па́чкі |
| Т. |
па́чкай
па́чкаю |
па́чкамі |
| М. |
па́чцы |
па́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́чка ж.
1. па́чак, -чка м.; (связка) вя́зка, -кі ж.; кі́па, -пы ж.;
па́чка пече́нья па́чак пячэ́ння;
па́чка пи́сем кі́па лісто́ў;
2. в др. знач. па́чка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Тое, што і пачак. [Гарлахвацкі:] Прынясіце мне дзве пачкі папярос. Крапіва. Праз колькі хвілін.. [Таццяна] вярталася дамоў з вялікай пачкай кніг, загорнутых у настольнік. Шамякін.
2. У класічным балеце — кароткая, пышнай, шматслойная спадніца балерыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́чка, пачо́к (м. р.) ’пачак’, ’пасылка’ (ТСБМ, Сцяшк.) ’група’ (ТС). Да па́чак (гл.).
Пачка́ ’нырка’ (браг., Мат. Гом.). Да почка. Параўн. рус. почка ’нырка’, якое з печь ’пячы’, як каш. povarka < прасл. variti ’варыць’. Націск на ‑ka, відаць, пад уплывам укр. мовы (параўн. по́чки, Р. скл. почо́к ’ныркі’, ’насенне гарбуза’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́чак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́чак |
па́чкі |
| Р. |
па́чка |
па́чкаў |
| Д. |
па́чку |
па́чкам |
| В. |
па́чак |
па́чкі |
| Т. |
па́чкам |
па́чкамі |
| М. |
па́чку |
па́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
па́чак, -чка м.
1. па́чка ж.;
п. пячэ́ння — па́чка пече́нья;
2. обл. (спичек) коро́бка ж., коробо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Па́чак ’невялікі пакет чаго-н., складзенага разам’, ’карабок запалак’ (ТСБМ), пін. па́чок ’скрынка’ (Сл. Брэс.), ветк. па́чка ’запалкі’ (Мат. Гом.), пачо́к ’пачак’ (Ян.), ст.-бел. пачка ’пакет’ (XVII ст.), якое запазычана са ст.-польск. paczek, pak ’тс’, ’скрыня’ < ням. Pack, Packen ’пакет, звязка’ (Булыка, Лекс. запазыч., 193) < флам. pak, якія Васэрцыер (166) адсылае да лац. bāiulus ’грузчык’ < *bagi̯olos (Сольмсэн, KZ, 37, 22).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
суха́р, -ра́ м., в разн. знач. суха́рь;
па́чак ~ро́ў — па́чка сухаре́й;
кабіне́тны с. — кабине́тный суха́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)