пачатко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пачатко́вы пачатко́вая пачатко́вае пачатко́выя
Р. пачатко́вага пачатко́вай
пачатко́вае		 пачатко́вага пачатко́вых
Д. пачатко́ваму пачатко́вай пачатко́ваму пачатко́вым
В. пачатко́вы (неадуш.)
пачатко́вага (адуш.)		 пачатко́вую пачатко́вае пачатко́выя (неадуш.)
пачатко́вых (адуш.)
Т. пачатко́вым пачатко́вай
пачатко́ваю		 пачатко́вым пачатко́вымі
М. пачатко́вым пачатко́вай пачатко́вым пачатко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эмбрыён, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Зародак чалавека ці жывёлы на пачатковых стадыях развіцця.

|| прым. эмбрыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першадрукава́ны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да першых, пачатковых гадоў кнігадрукавання.

Першадрукаваныя кнігі.

2. Які з’яўляецца першым друкаваным выданнем.

П. тэкст рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыстапіса́нне, -я, н. (уст.).

Вучэбны прадмет у пачатковых класах, які ставіў сваёй мэтай выпрацоўку прыгожага выразнага почырку ў вучняў (у савецкай школе).

Урок чыстапісання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спе́ўнік, ‑а, м.

Зборнік песень, рамансаў і інш. твораў для спеву. З імем Нестара Сакалоўскага звязана складанне аднаго з першых у рэспубліцы спеўнікаў для вучняў пачатковых школ. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыстапіса́нне, ‑я, н.

Навучальны прадмет у пачатковых класах, які мае сваёй мэтай выпрацоўку прыгожага почырку ў вучняў. Двойку Борка зарабіў Па чыстапісанню: Ён у кляксах утапіў Словы ўсе дазвання. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сцы́знуць ’моцна змерзнуць’ (Растарг.). Відаць, да зызнуць (гл.) з распадабненнем пачатковых зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Ро́бушак, ро́бушок ’верабей’ (Сл. Брэс.). З ⁺воробушок шляхам усячэння пачатковых в‑, потым ‑о‑ як прыстаўных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́зік ’галіна’ (слаўг., Мат. Маг.). Да галу́за 1 (гл.) ’тс’ з адпадзеннем пачатковых г‑a‑, якія атаясамліваліся як прыстаўныя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ржы́шча, рыжы́шчо, ржы́шчо ’іржышча, поле на якім зжата жыта’ (ТСБМ, Чуд., Бяльк., Выг.; віл., Сл. ПЗБ; паўсюдна, ДАБМ), ’зжатае поле’ (карэліц., Нар. лекс. і ДАБМ, камент., 852; Сцяшк.), ’сцелішча’ (стаўбц., ЛА, 4), ржы́шчыка ’іржэўнік’ (Юрч. СНЛ). Да іржышча (гл.). Сюды ж жы́ршча ’іржышча’ (Сл. ПЗБ) у выніку перастаноўкі пачатковых ржы‑ ў жыр‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)