пачарпну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пачарпну́ |
пачарпнё́м |
| 2-я ас. |
пачарпне́ш |
пачарпняце́ |
| 3-я ас. |
пачарпне́ |
пачарпну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пачарпну́ў |
пачарпну́лі |
| ж. |
пачарпну́ла |
| н. |
пачарпну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пачарпні́ |
пачарпні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пачарпну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пачарпну́ць сов. (взять, заимствовать откуда-л.) почерпну́ть;
п. ве́сткі з кні́гі — почерпну́ть све́дения из кни́ги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пачарпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.
1. Разм. Зачэрпаць. У гэты час Ніна, якая прыгнулася да латка, каб пачарпнуць вады, выгукнула: — Ганна Сымонаўна! Сябры! Тут нейкія малюнкі! Дубоўка.
2. перан. Атрымаць, узяць, запазычыць адкуль‑н. Пачарпнуць веды з кніг. □ Калі і хадзілі раней байкапісцы ў суд, дык толькі дзеля таго, каб пачарпнуць жыццёвыя факты, уведаць — няхай, можа, і сумныя — чалавечыя гісторыі. Казека. Моц пачарпнуў Міцкевіч з жыцця. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачэ́рпнуты поче́рпнутый; см. пачарпну́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
почерпну́ть сов.
1. (зачерпнуть) разг. зачэ́рпаць;
2. перен. пачарпну́ць; (взять) узя́ць; (позаимствовать) запазы́чыць, пераня́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)