пачака́льня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пачака́льня |
пачака́льні |
| Р. |
пачака́льні |
пачака́льняў |
| Д. |
пачака́льні |
пачака́льням |
| В. |
пачака́льню |
пачака́льні |
| Т. |
пачака́льняй
пачака́льняю |
пачака́льнямі |
| М. |
пачака́льні |
пачака́льнях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пачака́льня, ‑і, ж.
Тое, што і чакальня. Прывялі нас ні то ў нейкі клуб, ні то ў пачакальню вакзала. Сачанка. Не так каб рэдка .. [Казімір] і сустракаўся з ёю — то ў сталоўцы, то на заводскім двары, то ў дырэктарскай пачакальні, — але ні разу не выпадала як след пагаварыць. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пачака́льня ’чакальня’ (ТСБМ). З польск. poczekalnia ’тс’, ’прыёмная’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)