па́чак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́чак |
па́чкі |
| Р. |
па́чка |
па́чкаў |
| Д. |
па́чку |
па́чкам |
| В. |
па́чак |
па́чкі |
| Т. |
па́чкам |
па́чкамі |
| М. |
па́чку |
па́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
па́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
Некалькі аднародных прадметаў, складзеных, спакаваных разам.
П. пячэння.
П. папярос.
|| прым. па́чкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́чак, -чка м.
1. па́чка ж.;
п. пячэ́ння — па́чка пече́нья;
2. обл. (спичек) коро́бка ж., коробо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́чак, ‑чка, м.
1. Невялікі пакет чаго‑н. складзенага разам, спакаванага. Лена дастала з шафы дзве шклянкі, цукар і пачак пячэння. Ваданосаў. [Валодзька] збегаў у краму і купіў некалькі пачкаў солі. Гамолка. // Стосік звязаных або складзеных аднародных прадметаў. Паперкі зляжаліся, прысталі адна да другой. Нічыпар паклаў пачак на стол, акуратна расправіў кожную паперку. Асіпенка. Лазарук дастаў з-за пазухі пачак грошай. Кавалёў.
2. Карабок (запалак). Не паспеў я і аглянуцца, як нехта ўжо кінуў цэлы пачак падпаленых запалак у сярэдзіну сцірты. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́чак ’невялікі пакет чаго-н., складзенага разам’, ’карабок запалак’ (ТСБМ), пін. па́чок ’скрынка’ (Сл. Брэс.), ветк. па́чка ’запалкі’ (Мат. Гом.), пачо́к ’пачак’ (Ян.), ст.-бел. пачка ’пакет’ (XVII ст.), якое запазычана са ст.-польск. paczek, pak ’тс’, ’скрыня’ < ням. Pack, Packen ’пакет, звязка’ (Булыка, Лекс. запазыч., 193) < флам. pak, якія Васэрцыер (166) адсылае да лац. bāiulus ’грузчык’ < *bagi̯olos (Сольмсэн, KZ, 37, 22).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́чка |
па́чкі |
| Р. |
па́чкі |
па́чак |
| Д. |
па́чцы |
па́чкам |
| В. |
па́чку |
па́чкі |
| Т. |
па́чкай
па́чкаю |
па́чкамі |
| М. |
па́чцы |
па́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пячэ́нне, -я, н.
1. гл. пячы.
2. Кандытарскі выраб у выглядзе тонкіх кавалачкаў, прыгатаваны са здобнага, звычайна салодкага цеста.
Пачак пячэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кі́па, -ы, мн. -ы, кіп, ж.
1. Вязка або пачак якіх-н. прадметаў, складзеных адзін на адзін; стос.
К. сшыткаў.
2. Вялікая ўпаковачная мера (спец.).
К. бавоўны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
суха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Высушаны кавалак хлеба, булкі, а таксама гатунак сухога печыва.
Пачак сухароў.
Малочныя сухары.
2. перан. Сухі (у 8 знач.), нячулы чалавек (разм.).
Не чалавек, а с.
|| прым. суха́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́чка ж.
1. па́чак, -чка м.; (связка) вя́зка, -кі ж.; кі́па, -пы ж.;
па́чка пече́нья па́чак пячэ́ння;
па́чка пи́сем кі́па лісто́ў;
2. в др. знач. па́чка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)