паціска́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паціска́нне
Р. паціска́ння
Д. паціска́нню
В. паціска́нне
Т. паціска́ннем
М. паціска́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паціска́нне ср. пожима́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паціска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паціска́ць — паціснуць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукапаціска́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Пацісканне адзін аднаму правай рукі ў знак прывітання, падзякі.

Сяброўскае р.

Абмяняцца рукапацісканнямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пожима́ние паціска́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукапаціска́нне, ‑я, м.

Пацісканне адзін аднаму правай рукі ў знак прывітання, падзякі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожа́тие ср.

1. (руки) по́ціск, -ку м.;

2. (плеч) паціска́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)