пацярэ́бнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пацярэ́бнік |
пацярэ́бнікі |
| Р. |
пацярэ́бніка |
пацярэ́бнікаў |
| Д. |
пацярэ́бніку |
пацярэ́бнікам |
| В. |
пацярэ́бніка |
пацярэ́бнікаў |
| Т. |
пацярэ́бнікам |
пацярэ́бнікамі |
| М. |
пацярэ́бніку |
пацярэ́бніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пацярэбнік, (фалькл.) пацярэбнічак ’спажывец’ (Нас.). Да церабіць (гл.), параўн. песню: Ой, прыехалі пацярэбнінкі, ды цярэбяць, цярэбяць зубонкі. Фармальна лексеме пацярэбнік адпавядае рус. потребитель.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)