паця́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паця́жка паця́жкі
Р. паця́жкі паця́жак
Д. паця́жцы паця́жкам
В. паця́жку паця́жкі
Т. паця́жкай
паця́жкаю		 паця́жкамі
М. паця́жцы паця́жках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Паця́жка ’паленца’ (Шат.). Да цягнуць (гл.), Параўн. пацягну́ць© ’ударыць’ (Юрч.). У такім выпадку нацяжка — ’вынік удару’ > ’абрубак’ > ’паленца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)