пацы́ркаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пацы́ркаю |
пацы́ркаем |
| 2-я ас. |
пацы́ркаеш |
пацы́ркаеце |
| 3-я ас. |
пацы́ркае |
пацы́ркаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пацы́ркаў |
пацы́ркалі |
| ж. |
пацы́ркала |
| н. |
пацы́ркала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пацы́ркаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пацы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Абл. Падаіць. [Нявестка], відаць, спярша сваю [карову] пацыркала, а потым ужо спяшалася сюды. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пацырка́ць ’падаіць’ (рэч., Нар. сл.), укр. ци́ркати ’доячы, выціскаць струю малака’ і інш. слав. матэрыял гл. SP, 2, 92–93. Прасл. cъrkati. Гукапераймальнае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)