пацмо́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пацмо́каю пацмо́каем
2-я ас. пацмо́каеш пацмо́каеце
3-я ас. пацмо́кае пацмо́каюць
Прошлы час
м. пацмо́каў пацмо́калі
ж. пацмо́кала
н. пацмо́кала
Загадны лад
2-я ас. пацмо́кай пацмо́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пацмо́каўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пацмо́каць сов., разг. почмо́кать; (языком) пощёлкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацмо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Цмокаць некаторы час; цмокнуць некалькі разоў. Дзяўчаты паглядзелі Вадзімку: пацмокалі языкамі, пазабаўлялі хлопчыка. Ён ім паўсміхаўся, і яны заспяшаліся з хаты. Сабаленка. Тамаш Андрэевіч усхвал[я]вана паварушыўся на сядзенні, пацмокаў на каня, тузануў лейцы. Краўчанка. [Крушынін] спытаў, колькі каштуе дзесятак, моўчкі пакруціў галавою, пацмокаў і перайшоў да другой жанчыны. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

почмо́кать сов., разг. пацмо́каць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацмо́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Многа, уволю пацмокаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пощёлкать сов.

1. (надавать щелчков) надава́ць пстры́чак;

2. (произвести щёлкающие звуки — пальцами) папстры́каць; (кнутом, зубами) паля́скаць; (пружиной, замком) пашчо́ўкаць; (языком) пацмо́каць; (шпорами, каблуками) пацо́каць;

3. (погрызть орехи и т. п.) палуза́ць;

4. (попеть — о птицах) пацёхкаць, пашчо́ўкаць; см. щёлкать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)