пацерушы́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пацерушу́ |
пацяру́шым |
| 2-я ас. |
пацяру́шыш |
пацяру́шыце |
| 3-я ас. |
пацяру́шыць |
пацяру́шаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пацерушы́ў |
пацерушы́лі |
| ж. |
пацерушы́ла |
| н. |
пацерушы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пацерушы́ |
пацерушы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пацерушы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пацерушы́ць сов.
1. посы́пать, потруси́ть;
2. (о дожде) помороси́ть, покра́пать;
3. (о снеге) попороши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пацерушы́ць, ‑церушу, ‑цярушыш, ‑цярушыць; зак.
1. што і чаго. Натрэсці, растрэсці невялікую колькасць чаго‑н. Пацерушыць сена. Пацерушыць солі на хлеб.
2. Церушыць некаторы час. Было трохі росна ад дажджу, які пацерушыў зранку. Нікановіч. / у безас. ужыв. З вечара сняжком пацерушыла. Добра ісці. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацяру́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пацерушыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
потруси́тьII сов., разг. (потрясти) пацерушы́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папарушы́ць, ‑шыць; зак.
Тое, што і пацерушыць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папарушы́ць сов. (о снеге), см. пацерушы́ць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыдылі́ць ’ледзь-ледзь прысыпаць; ледзь засыпаць тонкім слоем’ (Мядзв.). Прэфіксальнае да дылі́ць/дыле́ць ’ледзь сыпацца, церушыць (пра снег)’ (Варл.), параўн. падылі́ць ’пакрапаць (пра дождж), пацерушыць (пра снег)’ (Касп., Шат., Варл.). Падрабязней гл. Антропаў, Супр. чыт. III, 5. Гл. таксама дыле́ць ’імжэць’, дыл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
покра́пать сов.
1. (о дожде) пака́паць, (долго, неоднократно) разг. папака́пваць, папака́паць, пацерушы́ць, пакра́паць;
2. (покрыть крапом) пакра́паць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патрусі́ць, ‑трушу, ‑трусіш, ‑трусіць; зак.
Разм.
1. што і чым. Патрэсці. [Франц:] — Добра жыву, Макс. А ты як? Госць махнуў рукой. — Гэта бачна па мне. Бачыш? — ён патрусіў калашыной сваіх старэнькіх штаноў. Шамякін.
2. што, чаго і чым. Трасучы, насыпаць чым‑н., пацерушыць; рассыпаць што‑н. Патрусіць пяском дарожку. Патрусіць саломы. □ — Прастудзішся, дзівачок мой! — І [Ніна] патрусіла недзе на голае яго плячо пякуча-халодным снегам. Адамчык.
3. Пабегчы, пайсці дробнымі крокамі. — Міласці просім, міласці просім, — прамовіў а. Кірыл і борздымі крокамі патрусіў да дзвярэй насустрач гасцям і стаў памагаць ім раздзявацца. Колас. На паляну выбегла чорная вёрткая куніца.. Зіркнула ў адзін бок, у другі і, нечым спалоханая, патрусіла да тоўстага дуба-волата, што стаяў трохі ўбаку, ля самых выгараў. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)