паце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паце́нне
Р. паце́ння
Д. паце́нню
В. паце́нне
Т. паце́ннем
М. паце́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паце́нне ср. поте́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паце́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. пацець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпотева́ние паце́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поте́ние паце́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропотева́ние паце́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)