пахітрава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пахітру́ю |
пахітру́ем |
| 2-я ас. |
пахітру́еш |
пахітру́еце |
| 3-я ас. |
пахітру́е |
пахітру́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пахітрава́ў |
пахітрава́лі |
| ж. |
пахітрава́ла |
| н. |
пахітрава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пахітру́й |
пахітру́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пахітрава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пахітрава́ць сов., см. пахітры́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пахітрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Хітраваць некаторы час. — Трэба ведаць, на што згаджацца, — Надзяй вырашыў, што ў яго становішчы не грэх пахітраваць. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
похитри́ть сов., разг. пахітры́ць, пахітрава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)