шампу́нь, -ю, мн. -і, -яў, м.

Мыльная пахучая вадкасць або крэм.

Ш. для валасоў.

Аўтамабільны ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́ца, -ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў, ужыв. як прыправа.

|| прым. кары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пама́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ма́д, ж.

Пахучая касметычная мазь.

Губная п.

|| прым. пама́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

смо́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

1. гл. смала.

2. Сумесь хваёвай або яловай смалы з пахучымі рэчывамі.

Пахучая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паху́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паху́чы паху́чая паху́чае паху́чыя
Р. паху́чага паху́чай
паху́чае		 паху́чага паху́чых
Д. паху́чаму паху́чай паху́чаму паху́чым
В. паху́чы (неадуш.)
паху́чага (адуш.)		 паху́чую паху́чае паху́чыя (неадуш.)
паху́чых (адуш.)
Т. паху́чым паху́чай
паху́чаю		 паху́чым паху́чымі
М. паху́чым паху́чай паху́чым паху́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паху́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паху́чы паху́чая паху́чае паху́чыя
Р. паху́чага паху́чай
паху́чае		 паху́чага паху́чых
Д. паху́чаму паху́чай паху́чаму паху́чым
В. паху́чы (неадуш.)
паху́чага (адуш.)		 паху́чую паху́чае паху́чыя (неадуш.)
паху́чых (адуш.)
Т. паху́чым паху́чай
паху́чаю		 паху́чым паху́чымі
М. паху́чым паху́чай паху́чым паху́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

талуо́л, ‑у, м.

Вуглевадарод; пахучая бясколерная вадкасць, якая выкарыстоўваецца для вырабу выбухных рэчываў, фарбавальнікаў, лекавых прэпаратаў.

[Ад геагр. назвы і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маяра́н, ‑у, м.

Пахучая травяністая расліна сямейства губакветных з чырвонымі і белымі кветачкамі (ужываецца ў кулінарыі, медыцыне і парфумерыі).

[Іт. maiorana.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масці́ка, -і, ДМ -ці́цы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжыв. ў тэхніцы, будаўніцтве.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Пахучая смала некаторых дрэў.

|| прым. масці́кавы, -ая, -ае і масці́чны, -ая, -ае.

Масцікавая смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пама́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Пахучая касметычная мазь. Губная памада. □ Ад.. [валасоў Клавы] па-асабліваму пахла мылам і нейкай памадай. Асіпенка.

[Фр. pommade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)