пахмялі́цца, -мялю́ся, -ме́лішся, -ме́ліцца; зак.

Выпіць спіртнога на другі дзень пасля моцнай выпіўкі.

|| незак. пахмяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. пахме́лле, -я, н. (разм.) і пахме́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахмялі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пахмялю́ся пахме́лімся
2-я ас. пахме́лішся пахме́ліцеся
3-я ас. пахме́ліцца пахме́ляцца
Прошлы час
м. пахмялі́ўся пахмялі́ліся
ж. пахмялі́лася
н. пахмялі́лася
Загадны лад
2-я ас. пахмялі́ся пахмялі́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пахмялі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахмялі́цца сов. опохмели́ться, похмели́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахмялі́цца, ‑хмялюся, ‑хмелішся, ‑хмеліцца; зак.

Выпіць спіртнога на другі дзень пасля моцнай выпіўкі з мэтай пазбавіцца ад недамагання, слабасці. Ён, відаць, толькі што пахмяліўся: ад яго нясла сівушным перагарам. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахме́лка гл. пахмяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

похмели́ться сов., прост. пахмялі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

опохмели́ться сов., разг. пахмялі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахмяля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да пахмяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахме́лле, -я, н.

1. гл. пахмяліцца.

2. Дрэннае самаадчуванне пасля моцнай выпіўкі, п’янства.

Баліць галава з пахмелля.

◊

Пахмелле ад чужога вяселля (разм.) — непрыемнасці з-за другіх, па чужой віне.

|| прым. пахме́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апахмялі́цца, ‑хмялюся, ‑хмелішся, ‑хмеліцца; зак.

Разм. Тое, што і пахмяліцца. [Бацька] усё ж не ўтрываў, прахрыпеў да старой, ці не знайшла б чаго апахмяліцца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)