пахвата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пахвата́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пахвата́ю пахвата́ем
2-я ас. пахвата́еш пахвата́еце
3-я ас. пахвата́е пахвата́юць
Прошлы час
м. пахвата́ў пахвата́лі
ж. пахвата́ла
н. пахвата́ла
Загадны лад
2-я ас. пахвата́й пахвата́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пахвата́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пахвата́ць сов., см. пахапа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць. Ведаеце, доктар, я летась, якраз у гэты час, пад канец лета, ох пахватаў судакоў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

похвата́ть сов., разг. пахапа́ць, пахвата́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пахватное ’дэфіцыт’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Да пахвата́ць ’пахапаць’ < хватаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)