пахатлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пахатлі́вы |
пахатлі́вая |
пахатлі́вае |
пахатлі́выя |
| Р. |
пахатлі́вага |
пахатлі́вай
пахатлі́вае |
пахатлі́вага |
пахатлі́вых |
| Д. |
пахатлі́ваму |
пахатлі́вай |
пахатлі́ваму |
пахатлі́вым |
| В. |
пахатлі́вы (неадуш.)
пахатлі́вага (адуш.) |
пахатлі́вую |
пахатлі́вае |
пахатлі́выя (неадуш.)
пахатлі́вых (адуш.) |
| Т. |
пахатлі́вым |
пахатлі́вай
пахатлі́ваю |
пахатлі́вым |
пахатлі́вымі |
| М. |
пахатлі́вым |
пахатлі́вай |
пахатлі́вым |
пахатлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Ёрзаць, ёрзацца ’неспакойна сядзець, круціцца’ (БРС, ТСБМ, Шат., Нас., Касп., Бяльк., ТС), ёрза ’непаседлівы чалавек’ (Мат. АС, З нар. сл.). Рус. ёрзать ’неспакойна сядзець, круціцца, мітусіцца, церціся аб штосьці, дамагацца’, ёрза ’непаседа, дураслівец, свавольнік, гарэза’, ёрзун ’які любіць заляцацца да жанчын, распуснік’, ёрзунья ’распусніца’. Гэта беларуска-рускае слова, магчыма, балтыйскага паходжання. Параўн. літ. er̃žilas, ar̃žilas ’жарабец’, eržùs, aržùs ’прагны, пахатлівы’. У якасці непасрэднай крыніцы ў такім выпадку была б заходнебалтыйская форма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)