Па́хар

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Па́хар
Р. Па́хара
Д. Па́хару
В. Па́хар
Т. Па́харам
М. Па́хары

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Па́хар ’араты’ (калінк., Сл. ПЗБ). Відаць, з рус. пахарь ’тс’ (ад старавераў).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)