патэ́паць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
патэ́паю |
патэ́паем |
| 2-я ас. |
патэ́паеш |
патэ́паеце |
| 3-я ас. |
патэ́пае |
патэ́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
патэ́паў |
патэ́палі |
| ж. |
патэ́пала |
| н. |
патэ́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
патэ́пай |
патэ́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
патэ́паўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патэ́паць сов., разг. пото́пать; посемени́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патэ́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. Пайсці, адправіцца куды‑н. Жанчына войкнула і захінула халат на грудзях і, перагінаючыся, дробна патэпала ў заліты святлом калідор. М. Стральцоў.
2. Тэпаць некаторы час. [Палька] выйшла з хаты, патэпала трошкі ўздоўж плоту, а потым, як быццам ўспомніла нешта, з плачам пабегла назад. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)