пато́нчвацца гл. патанчыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пато́нчвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пато́нчваецца пато́нчваюцца
Прошлы час
м. пато́нчваўся пато́нчваліся
ж. пато́нчвалася
н. пато́нчвалася
Дзеепрыслоўе
цяп. час пато́нчваючыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пато́нчвацца несов., см. патанча́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пато́нчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да патанчыцца.

2. Зал. да патончваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патанчы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́цца; зак.

Стаць танчэйшым (гл. тонкі ў 1 знач.).

Нітка патанчылася.

|| незак. патанча́цца, -а́ецца і пато́нчвацца, -аецца.

|| наз. патанчэ́нне, -я, н. і пато́нчванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Выціна́ць ’найграваць, напяваць’ (БРС); ’патончвацца ў ігры, спеве’ (Касп.); ’пець не словамі, а мелодыяй’ (Бір. Дзярж.), вытнуць ’выдатна сыграць на чым-небудзь’ (Сцяшк.). Укр. витина́ти ’высякаць, выразаць’; ’рабіць што-небудзь з запалам, з сілай (витина́ти гопака)’, польск. wycinać ’тс’. Да тнуць, цінаць (гл.). У семантычных адносінах параўн. рус. откалывать (трепака).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)